Czy kiedykolwiek ktoś z Was zastanawiał się, w jaki sposób myśliwi porozumiewają się ze sobą mówiąc o swoim rewirze łowieckim, który nierzadko obejmuje nawet kilkanaście tysięcy hektarów pól i lasów ?
Pod tymi tajemniczymi określeniami, kryją się nazwy miotów, natomiast mianem 'miotów' określa się w łowiectwie dany obręb łowiska. Całe łowisko podzielone jest więc na takie rejony. Dzięki wprowadzeniu nazw dla określonych terenów łowieckich, łowcy nie mają problemów z porozumiewaniem się pomiędzy sobą mówiąc o swoim obwodzie. Zapewne wielu z Was zadaje sobie pytanie, dlaczego myśliwi wymyślają tak dziwne nazwy opisując swoje łowiska i skąd właściwie one się biorą. Tak jak wiele jest kół łowieckich, tyle istnieje różnych sposobów nazewnictwa miotów. Myśliwi z jednych kół opisują łowisko posługując się nazwami geograficznymi gór, strumyków itp. , zaś inni przyjęli nazewnictwo od leśników, którzy podzieli las na oddziały nadając im numery np. oddział 120, 130 itd. Według mnie jednak najciekawsze nazwy łowisk to te, wymyślone przez samych myśliwych inspirowane pewnymi wydarzeniami z życia koła łowieckiego, bądź będące podkreśleniem charakterystycznych cech danego terenu. Wspaniałym sposobem upamiętniającym ciekawe, ważne wydarzenia historyczne koła jest nadanie nazwy danemu rewirowi w którym miało miejsce to zdarzenie. W ten sposób myśliwi wciąż posługujący się nazwami miotów, pamiętają o tym wydarzeniu, zarówno nemrodzi łowiectwa, znający z autopsji dane wydarzenie, jak również "żółtodzioby", którzy znają je jedynie z opowieści. Pamięć tych wydarzeń przetrwa próbę czasu lepiej, niż zapisana w kartach kronik.
Dla przykładu kilka takich nazw, których używają myśliwi z Koła Łowieckiego "CIS", gospodarującego łowiskiem na terenie Gór Bardzkich, pomiędzy Bardem a Srebrna Górą od ponad 50 lat:
Wiszące mosty - w tym rejonie łowiska znajdują się dwa stare, piękne; bardzo wysokie kolejowe mosty o konstrukcji łukowej, wybudowane z czerwonej cegły w okresie II Wojny Światowej przez Niemców. Mosty nie są używane, ale wkomponowały się w teren i stanowią dużą atrakcję.
Rozerwana flinta - kilkadziesiąt lat temu podczas polowania jeden myśliwy wystrzelił z dubeltówki, której lufy zatkane były śniegiem. W efekcie lufy dubeltówki rozerwała siła wybuchu i jak sam poszkodowany opowiadał, broń rozsypała się na kawałki. Całe zdarzenie skończyło się szczęśliwie i od tej pory teren ten nosi nazwę "rozerwana flinta"
Dżungla - dawno temu cała góra (kilkadziesiąt hektarów) została gęsto zalesiona młodnikiem świerkowym. Przez podrośnięty, gęsty młodnik było bardzo trudno przejść i łatwo można było stracić, wewnątrz młodnika, orientację w terenie, dlatego myśliwi nazwali ten obszar dżunglą. Młodnik wyrósł i dzisiaj rośnie w tym miejscu piękny, wysoki las, a myśliwi nadal posługują się historyczną nazwą.
Krzyż Solidarności - na stromym zboczu góry, na zrębie pod szczytem, w czasach komuny, ktoś postawił duży krzyż na cześć solidarności. Dzisiaj teren ten gęsto porasta wyrośnięty młodnik i krzyża już nie ma, ale wydarzenie upamiętnia nazwa miotu, którą myśliwi posługują się do dziś.
Kwiatki - wysoko, na łagodnym zboczu, pod szczytem górskim rosną całe połacie przebiśniegów. Wczesną wiosną, kiedy w lesie jest jeszcze szaro, w tym miejscu zakwitają tysiące kwiatów, tworząc widok zapierający dech w piersiach. I chociaż ostatnimi czasy teren ten został w znacznej części zarośnięty przez gęsty podszyt bukowy i już kwitnące wiosną kwiaty nie tworzą "białych dywanów" , to urok tego miejsca pozostał.
Tymi i wieloma innymi ciekawymi nazwami jak choćby Warszawa, Chłopskie laski, Wojenny miot, Buk Sasak my myśliwi posługujemy się na co dzień, pamiętając o historii i niezapomnianych wydarzeniach łowieckich.

Grzegorz Gredys