Naturalnie muflon występuje na śródziemnomorskich wyspach: Sardynii i Korsyce. Do polski muflony sprowadzone zostały po raz pierwszy ze Słowacji w 1901 roku (według innych źródeł w1902 roku) na Dolny Śląsk, do Bielawy w Górach Sowich przez hrabię von Magnusa ówczesnego właściciela ziemskiego. Sudety na terenie Dolnego Śląska są miejscem najliczniej występującej populacji muflona w Polsce. Na podstawie przeprowadzonych wiosennych inwentaryzacji na terenie Dolnego Śląska na dzień 31 marca 2005 roku szacuje się, że populacja muflona wynosi 679 sztuk (źródło: PZŁ, www.pzlow.pl), co stanowi około 80 % całej liczby muflonów występujących w Polsce. Na terenie nadleśnictw: Bardo Śląskie, Jugów i Świdnica w Górach Sowich istnieje Ośrodek Hodowli Zwierzyny - OHZ (leśnictwo łowieckie Sokolec) obejmujący obszar 13,5 tys. ha zajmujący się między innymi hodowlą muflonów. W ostatnich latach leśnicy z OHZ i myśliwi gospodarujący populacjami muflonów w swoich obwodach przylegających do OHZ zauważyli coraz częściej pojawiającą się wadę u muflonów tryków, polegającą na nieprawidłowym skręcie ślimów. W wyniku nieprawidłowego rozwoju rosnące ślimy wrzynają się starszym trykom w karki, bądź w żuchwy. Dodatkowo znacząco pogorszyła się jakość pozyskiwanych ślimów - coraz więcej w łowiskach pojawiało się tryków selekcyjnych. Dla poszerzenia puli genowej muflonów w 2004 roku dokonano wymiany ze Słowakami; za jednego polskiego żubra z terenów Puszczy Niepołomickiej, otrzymano kierdel muflonów, który składał się z dwóch tryków, dwunastu owiec i dwunastu jagniąt. Muflony przewieziono wstępnie do zagrody wybudowanej na terenie Nadleśnictwa Bardo Śląskie. W latach 2004-2005 w Czechach dokupiono, w dwóch partiach, jeszcze 90 muflonów, w tym: 10 dorosłych tryków, 39 owiec i 41 jagniąt. Celem takiego działania jest doprowadzenie do wymieszania się osobników kilku różnych populacji. Leśnicy i myśliwi liczą na to, że dopływ świeżej krwi do sudeckich muflonów znacząco poprawi kondycję ich potomstwa i ograniczy zjawisko nieprawidłowego skrętu ślimów. Słowackie muflony w chwili obecnej żyją już na wolności w Górach Sowich. Muflony te zostały zakolczykowane na obu uszach, co pozwoli na ich rozpoznanie przez myśliwych. Kilkunastu muflonom dodatkowo założono obroże z nadajnikami, co pozwoli również na prowadzenie ich monitoringu oraz dalszych badań populacyjnych. Muflony żyją przez cały rok w kierdlach. Owce i młode tryki tworzą w lecie kierdle złożone z kilkunastu sztuk. Kierdlom tym przewodzi stara owca. Dorosłe tryki latem tworzą mało liczne grupy, a stare chodzą pojedynczo. W okresie zimy owce i tryki tworzą duże kierdle liczące niekiedy po kilkadziesiąt sztuk. Muflony prowadzą osiadły tryb życia pozostając praktycznie stale w swojej ostoi. Muflon jest roślinożerny. Żywi się wszelkiego rodzaju trawami, liśćmi, młodymi pędami drzew i krzewów. Ulubioną jego rośliną jest wilczy mlecz oraz żołędzie i bukiew. W okresie zimy wystarczającym dla niego żerem jest wrzos, borówki, jałowiec i mech. Na muflony poluje się jesienią i zimą. Jesteśmy potentatami jeśli chodzi o ślimy muflonów. Złoty medal i rekord Polski należy do Józefa Ząbka ze Świdnicy, który w 1993 roku pozyskał muflona tryka o najmocniejszych ślimach (foto: rekordowe ślimy).
Słowniczek gwary łowieckiej:
Tryk - samiec, owca - samica, Jagnie - młode, ślimy - rogi, kierdel - stado muflonów, ruja - okres godowy, suknia - sierść

Grzegorz Gredys